"En nu ik het toch over het Rijk heb: wat te denken van de explosieve toename van de kosten voor bijzondere bijstand door rijksregelgeving. Gemeenten draaien op voor de kosten van beschermingsbewind. Deze kosten rijzen echt de pan uit en helpen de doelgroep over het algemeen niet verder. Alleen de commerciële bewindvoeringskantoren varen er wel bij.
Ter illustratie, in 2009 gaven we nog drie ton uit aan kosten voor beschermingsbewind, dit jaar naar verwachting meer dan 2,5 miljoen. Onnodig.
Onderbewindstelling is in veel gevallen een te zware maatregel, die mensen maakt tot financiële kasplantjes. Ik wil hier in Arnhem echt een andere draai aan geven. Daarom hebben we een lichter alternatief ontwikkeld: een combinatie van budgetbeheer en coaching. Waar mogelijk laten we klanten hun financiën weer zelf regelen. We helpen hiermee nu zo’n kleine 100 klanten, die aangeven hier erg blij mee te zijn!" (VNG, 14-10-2015).
Reactie:
Weer een wethouder die publiekelijk klaagt over de kosten
van bijzondere bijstand voor beschermingsbewind. Maar de gemeenten zelf zijn
mede schuld aan deze ontwikkeling. Doordat zij aan de poort van de
gemeentelijke schuldhulpverlening selecteren vallen juist de meest
problematische gevallen af. Die worden in veel gemeenten aan hun lot
overgelaten; d.w.z. aan de grijpgrage overheden met hun beslagen op
bankrekeningen, uitkeringen, toeslagen, en aan deurwaarders die trachten te
pakken wat ze pakken kunnen. Waardoor veel schuldenaren onder het
bestaansminimum terecht komen, en dan noodgedwongen weer schulden moeten maken
om te overleven. Het beschermingsbewind is het 'afvoerputje' van de
schuldhulpverlening geworden. Een niet bedoeld en onvoorzien gevolg van de
wijze waarop het systeem van de schuldhulpverlening functioneert.
Een andere reden / oorzaak van de toename van het beroep op
beschermingsbewind is: onze maatschappij is voor veel mensen te ingewikkeld
geworden. En één van de veroorzakers hiervan is / zijn de overheid c.q.
overheden (waaronder gemeenten). Steeds meer personen met een licht
verstandelijke beperking en zwakbegaafden, en personen met psychiatrische
problemen 'redden het niet meer'. De Nationale Ombudsman spreekt in zijn
rapport 2012 over 'Mijn onbegrijpelijke overheid'. Voorbeeld: de invoering van
de verplichte zorgverzekering, met verplicht eigen risico, nominale premie,
premie inhouding op uitkering of salaris en wanbetalersregeling. Op zich al te
gek voor woorden: men voert een wanbetalersregeling in omdat men vooraf al weet
dat het systeem dat men invoert niet gaat werken. Gevolg: de dommen en de armen zijn
de dupe. En daar moet dan vervolgens weer 'armoedebeleid' op worden ingezet.
Waar zijn we in godsnaam mee bezig in dit land?
Wat wethouder Elfrink verzuimd te vermelden in zijn column:
wat zijn de kosten van het budgetbeheer en coaching voor de 100 klanten die de
gemeente Arnhem bediend? Van de jaarlijkse kosten van beschermingsbewind voor
een alleenstaande persoon ad € 1337,05 gaat € 232,05 weer terug naar de
nationale overheid middels de btw-heffing. Daar zou de wethouder misschien wat
aan kunnen doen. Van de bijzondere bijstand kosten beschermingsbewind gaat 21%
naar de schatkist. Van de 2,5 miljoen die de wethouder noemt voor 2015 is dat
een bedrag van € 433.884.
Als commercieel bewindvoerder bied ik mijn diensten aan aan
personen die 'slachtoffer' zijn van een falend systeem van schuldhulpverlening
en een falend systeem van verzorgingsarrangementen. Mijn eerste taak als beschermingsbewindvoerder
is er zorg voor te dragen dat de rechthebbende alles krijgt waar hij / zij
recht op heeft. En daaronder valt ook de bijzondere bijstand.
Grappig: Gemeente Arnhem geeft 2,5 miljoen uit aan beschermingsbewindvoerders, en geeft aan dat zij zelf een kleine (lees: minder dan) 100 blije klanten hebben die budgetbeheer en budgetcoaching ontvangen.
BeantwoordenVerwijderenUhhh... als er 2,5 miljoen wordt uitgegeven aan beschermingsbewind en de gemeente heeft zelf maar 100 blije klanten...dat gaat er iets goed mis bij de gemeente zou ik zeggen. Kennelijk weten de beschermingsbewindvoerders de mensen wel te vinden. Kennelijk verwijst hulpverlening niet meer door naar gemeente maar naar beschermingsbewind, kennelijk, want zo ken ik het BAC, verwijst de gemeente door naar beschermingsbeiwndvoerders en niet naar de gemeente..
Bovendien: wethouder geeft aan dat hij voor een kleine (lees minder dan of had ik dat al gezegd?)100 blije klanten een combinatie van een budgetbeheerder en een budgetcoach levert. De gemiddelde caseload bij de gemeente is 50 cliënten. Dat betekent voor budgetbeheer 2 fte en voor budgetcoaching 2 Fte.. er vanuitgaande dat deze ambtenaren bij de gemeente werken en niet in zijn gehuurd door Maandag, Dinsdag of Woensdag...kosten een kleine 100 klanten de gemeente meer dan € 400.000,- en al is het minder, veel minder zal het niet zijn. Laten we nu eens uitgaan van het positieve en zeggen dat men echt 100 blije klanten heeft, en dat de kosten niet om 4 ton liggen, maar op 3 ton. dan kosten een blije klant dus ?? ik teken voor die vergoeding per klant!
Ach ja... blij dat de helft van de opbrengst van dit stadslandbouwproject naar de voedselbank gaat, want met de stellingen van deze wethouder heeft de gemeente de voedselbank hard nodig.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen